İlahiyat Fakültesi seminerleri kapsamında dinlerin intihar olgusuna yaklaşımını ele alan Yrd. Doç. Dr. Necati Sümer, konuşmasında intiharla ilgili olarak şu tespitlerde bulundu:

“İnsanlık tarihi boyunca her toplumda başvurulan bir ölüm biçimi olan intihar, çok boyutlu psikososyal bir olgudur. Yabancılaşma, melankoli, dinsel korkular, zihinsel hastalık, aşağılanma, engellenme, aşk, keder, onur ve kendini ifade etme öne çıkan belli başlı intihar sebepleridir. Her toplumda insanlar bu tür nedenlerle çeşitli şekillerde hayatına son verebilmiştir. Fakat intiharda asıl önemli olan nokta, kişinin kendini öldürme duygusuna kaptırmasıdır. İntihar duygusuna kapılıp da kendisini öldürme girişiminde bulunmayan kimse yoktur. Çünkü bu gizemli duygu tehlikeli ve bulaşıcıdır.

“Dinin öncelikli amacının insanın mutluluğu ve huzuru olduğu bir gerçektir.”

İntihar, geçmişten günümüze ilkelinden medenisine bütün toplumlarda başvurulan bir ölme biçimidir. Herhangi bir sebeple intihar duygusuna kapılmış birey hayatına son vermekten korkmaz. Bu gerçeğe rağmen insanların intihara yönelmesinde veya intihardan uzak durmasında yeryüzündeki bazı inanç sistemlerinin olumlu veya olumsuz etkileri vardır. Bu noktada herhangi bir dinin müntesibine düşen görev, intihara yönelen insanları dinin pozitif tarafından haberdar etmek ve onların hayata olumlu bakmalarını sağlamaktır. Bazı inanç sistemleri istisna kabul edilirse zaten çoğu dinin öncelikli amacının insanın mutluluğu ve huzuru olduğu bir gerçektir. Bu yüzden geçmişte olduğu gibi günümüzde de insanların dinin önleyici ve koruyucu hizmetinden yararlanması kaçınılmaz hale gelmektedir.”